Historie van het Berkenhuisje
Het Berkenhuisje zoals we het nu kennen heeft een rijke historie. Het huisje waar de familie Jacobs jarenlang in heeft mogen wonen, is met name beroemd omdat de zeer gewaardeerde kunstschilder Pierre Jacobs er zijn atelier in had. Pierre Jacobs is bekend om zijn prachtig geschilderde landschappen maar zeker ook stadsgezichten, religieus, wandschilderingen bij DAF hoofdkantoor Eindhoven en naakt ("als dit dan niet geheel 'goed' ging, vertelde mijn moeder, dan schilderde papa er vaak 'religieus'overheen!").
Pauwenbos
Wat niet veel mensen weten, is dat het Berkenhuisje al bekend was vóórdat het In 1948 is verplaatst naar het Tongelreeppad het voormalige Genneperweg 175a. Het huisje heeft eerst op een andere plek gestaan. Een stukje bos op de hoek van de Laarstraat en Genneperweg in Waalre, wat na het vertrek v.d Fam. Jacobs het pauwen en/of Jacobsbos genoemd wordt. aan de overkant van wat we nu kennen als de 'High Tech Campus'.
Theeschenkerij
In het boek 'Gennep voor altijd' schrijft Simon van Schooten dat het huisje ooit toebehoorde aan de familie van Abbe die het gebouwd had als uitwijkplaats, ingeval de stad gebombardeerd zou worden tijdens de tweede wereldoorlog. Nu is bekend dat het ook het voormalige theehuisje is van de famlie van Abbe waarnaar het Modern-Art museum van Eindhoven vernoemd is! Henricus van Woezik, café en restauranthouder, zou het van ze gekocht hebben net na de oorlog. Hij verhuurde het aan Pierre en Sientje Jacobs die er een Atelier in maakten. Zoals bij sommige mensen nog wel bekend hadden ze in en om het huisje ook een theeschenkerij maar ook allerlei dieren waaronder Monkey de aap als trekpleister, waarbij voor de drankjes e.d. betaald moest worden. 'Achter het gordijntje' stond dan de sterke drank voor burgers, buitenlui en stropers. Zo konden ze in deze barre tijd voor wat extra inkomsten zorgen. Er was toen verder namelijk geen enkele uitkering voor hen. Mensen konden er genieten van een drankje, de mooie omgeving en bekend worden met Kunstschilder Pierre Jacobs en zijn vrouw Sientje Jacobs van Ameiden. Zoon, Willie Jacobs, bezit nog een oude huurovereenkomst uit de tijd dat het nog in dat bos stond. Aldus in duplo opgemaakt en geteekend te Eindhoven den elfden Maart 1900 en zes en veertig!
Volgens een vergunning van de gemeente Eindhoven werd het huisje in 1948 verplaatst naar de huidige locatie. Een tiental medewerkers van Bouwbedrijf Johan Koggel uit de Rivierstraat waren bereid het huis in delen uit elkaar te halen en weer op te bouwen aan de (toendertijd) Genneperweg nummer 175a. Een karwei dat zo'n drie weken duurde. Ik vermoed dat mijn vader aan de toenmalige boer Van Schooten een flinke buidel heeft gegeven om daar te mogen gaan wonen. Vanaf het begin hebben mijn ouders 1 gulden per week voor het gebruik van de grond moeten betalen. Nadat de boerderij en de grond aan de gemeente verkocht waren, hebben mijn ouders de grond voor 52 gulden per jaar kunnen blijven gebruiken!
Te midden van tientallen boeren leefden zij toendertijd op deze nieuwe plek een materieel-financieel arm en toch rijk leven, wat ook nu nog te lezen is op een van de binnendeuren van het Berkenhuisje.
Mooi en moeilijk
Het was een mooie maar moeilijke tijd om voor een gezin met drie kinderen als kunstschilder het goed voor elkaar te hebben. In deze levensfase overlijdt hun eerste kind, hun eerste Willie na ongeveer anderhalf jaar aan hersenvliesontsteking.
Gek genoeg kwamen er steeds meer opdrachten en aankopen vanuit alle lagen van de bevolking. Pierre Jacobs werd steeds meer gewaardeerd als kunstschilder en natuurtalent.
Pierre en Sientje hebben nog enige tijd broer Harrie Jacobs verzorgd in het huisje. Hij had in de oorlog open TBC opgelopen. Sientje was toen in verwachting van de eerste tweeling Nellie en Helene. Helaas is de open TBC overgegaan op deze kinderen, en tot overmaat van ramp zijn ze met een leeftijd van 7 maanden ook overleden in moeders-schoot. Wat een leed!
Ter nagedachtenis heeft Pierre samen met zijn vader, die beeldhouder was, boven de schouw van het berkenhuisje de drie overleden kinderen gebeeldhouwd.
Nu ze zo vlakbij de "Goudkust" van Eindhoven woonden, kochten ook steeds meer welgestelde mensen uit de buurt een schilderij voor hun kinderen. Die op hun beurt weer vaak woonden of werkten in het buitenland. Zo zijn de schilderijen mogelijk op alle continenten terecht gekomen.
Via tussenpersonen in Amsterdam schilderde Pierre Jacobs zelfs voor galleries in Amerika. Tientallen schilderijen vervoerde Sientje in harde koker met de trein naar Amsterdam, daar probeerde men regelmatig met pietluttige smoesjes nog wat van de prijs af te halen zei moeder regelmatig. Door de eisen des tijds aanvaarden papa Pierre deze verzoeken, die hij regelmatig niet van harte schilderde omdat het vooral gericht was op kwantiteit en omdat er geen persoonlijk contact kon zijn met de kopers.
foto: Frans Gommers Eindhoven-in-beeld.nl
Pierre en Sientje Jacobs met hun 'eerste' Willie bij de Theeschenkerij in het Pauwen of latere Jacobs-bos.
foto: Frans Gommers Eindhoven-in-beeld.nl
overleden kinderen in de schouw
Sientje (1922-2009) zei vaak: "het was een mooi maar moeilijk leven en toch zou ik met niemand hebben willen ruilen"
Berkenhuisje
Beschilderde binnendeur in het Berkenhuisje